دسته بندی فولادهای زنگ نزن:
راه های زیادی برای دسته بندی فولادهای زنگ نزن وجود دارد. فولادهای زنگ نزن را می توان براساس ترکیب شیمیایی، کاربرد، ساختار متالوگرافی و عملیات حرارتی تقسیم بندی کرد. این نوع فولادها براساس ساختار متالوگرافی و عملیات حرارتی به پنج دسته تقسیم بندی می شوند.
فولادهای زنگ نزن فریتی:
عنصر آلیاژی اصلی این فولادها کروم یا مقادیر کمی از هر عنصر پایدارکننده ی فریت مانند آلومینیم، مولیبدن و … است. استحکام این فولادها زیاد بالا نیست و پلاستیسیته آن ها مقدار مشخصی است و تردی زیادی دارند. در محیط های اکسیدی مقاومت به خوردگی خوبی از خود نشان می دهند و در محیط های کاهشی مقاومت به خوردگی مناسبی ندارند.
فولادهای زنگ نزن آستنیتی:
مقادیر زیادی در حد 18 درصد کروم در خود دارند و در حدود 8 درصد نیز نیکل دارند.
در بعضی از این آلیاژها از منگنز به جای نیکل استفاده می شود که باز هم مقاومت به خوردگی را افزایش می دهد. در بعضی از آلیاژها هم از مولیبدن، مس، سیلیسیم، تیتانیم و نایبیم استفاده می شود.
از عملیات حرارتی برای افزایش استحکام این آلیاژها نمی توان استفاده کرد. این آلیاژها استحکام کم، پلاستیسیته و چقرمگی زیادی دارند. این آلیاژها مقاومت به خوردگی خوبی در محیط های اکسیدی دارند و در صورت اضافه کردن تیتانیم و نایبیم خوردگی بین دانه ای خوبی نیز از خود نشان می دهند.
فولاد های زنگ نزن مارتنزیتی:
این نوع فولاد ها 12 تا 18 درصد کروم دارند و مقدار کربن آن چیزی بین 1/0 تا 4/0 درصد است. برای فولادهای ابزار مقدار کربن می تواند بین 8/0 تا 1 درصد باشد. ساختار این فولادها غالبا مارتنزیتی است ولی بسته به مقدار کربن یا عناصر آلیاژی می تواند دارای مقادیر کمی از فریت، آستنیت باقیمانده و کاربید باشد.
مقاومت به خوردگی این فولادها به اندازه ی فولادهای آستنیتی، فریتی و داپلکس نیست.
این نوع فولادها مقاومت خوبی در برابر اسیدهای ارگانیک دارند ولی مقاومت به خوردگی خوبی در محیط های اسید سولفوریک، هیدروکلرولیک و سایر محیط ها ندارند.
فولادهای زنگ نزن آستنیتی-فریتی:
در این نوع آلیاژها مقدار کروم 17 تا 30 درصد و نیکل 3 تا 13 درصد است. عناصر آلیاژی مانند مولیبدن، مس، نایبیم و تنگستن اضافه می شوند و مقدار کربن را در حد کمی کنترل می کنند. بسته به عناصر آلیاژی این آلیاژها، ساختار آن شامل آستنیت و فریت است.
این آلیاژها با توجه به وجود فاز فریتی استحکام بیشتری از فولادهای زنگ نزن آستنیتی دارند.
این آلیاژها در محیط های حاوی کلر و محیط های دریایی مقاومت به خوردگی خوبی از خود نشان می‌دهند.
فولادهای زنگ نزن رسوب سخت:
ترکیب شیمیایی آن ها شامل کربن، کروم و نیکل است که در کنار آن ها مس، تیتانیم، آلومینیم و تیتانیم نیز دارند. مکانیزم استحکام بخشی این آلیاژها از سایر آلیاژها متفاوت بوده و مکانیزم استحکام بخشی آن رسوب گذاری است.
